Ο λαός Του με τη φωνή ιερέων και ψαλτών ανυπομονώντας πια ζητά: Ανάστα ο Θεός!
Και αμέσως σηκώνεται μια βουή από στασίδια που χτυπάνε, από χέρια που κρούουν καθίσματα. Σχεδόν συγχρονισμένοι όλοι. Το τέμπλο τρέμει. Τρέμει και η Ωραία Πύλη που, κλειστή μέχρι τώρα, ανοίγει στο τρίτο ψάλσιμο και βγαίνει ο ιερέας με τα βάγια. Επιμένουν οι ψάλτες, Ανάστα ο Θεός! Επιμένουν και τα στασίδια. Αυτός ο ζεστός ήχος του ξύλου που χτυπάει ξύλο δεν τρομάζει...παραδόξως. Σαν η ίδια η πλάση να παρακαλεί. Ανάστα ο Θεός! Και ο παλμός της καρδιάς μου εναρμονίζεται με τον ξύλινο κρότο. Και αναρωτιέμαι τι έγινε. Γιατί κάτι έγινε. Αλλιώς δεν εξηγούνται τα δάκρυα στα μάτια μου, και στης διπλανής, και στης πιο δίπλα.
Άντε λίγο έμεινε... Καλή Ανάσταση σε όλους!
Παναγιώτα Καραστέργιου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου