Παντελής Θαλασσινός - Ν΄αγαπάς

Ο Ύμνος της Αγάπης

Διαβάστε ξανά το απόσπασμα από τον Ύμνο της Αγάπης (Αποστόλου Παύλου, Προς Κορινθίους Α΄ 13, 1-13) στη σελίδα 66 του βιβλίου μας.

1. Δείτε το video με ολόκληρο τον Ύμνο της Αγάπης
2. Σημειώστε στο τετράδιό σας μια φράση που σας άρεσε πολύ.
3. Αν θέλετε αφήνετε τη φράση σας στα σχόλια.

Αυτός που αγαπώ

Αγαπητοί μου μαθητές, ακούστε και δείτε το παρακάτω video. Ταξιδέψτε μαζί του. Ύστερα γράψτε στο τετράδιό σας συναισθήματα και σκέψεις.Μπορείτε επίσης να αφήσετε τις σκέψεις και τα συναισθήματά σας και εδώ στα σχόλια.

Ἰβὰν Τουργκένιεφ (Иван Тургенев): Τὸ σπουργίτι

ΕΠΕΣΤΡΕΦΑ ἀ­πὸ τὸ κυ­νή­γι βα­δί­ζον­τας στὴν ἀ­λέ­α τοῦ κή­που. Ὁ σκύ­λος ἔ­τρε­χε μπρο­στά μου. Ξαφ­νι­κά, ἔ­κο­ψε τὸν βη­μα­τι­σμό του καὶ προ­σπά­θη­σε νὰ πε­ρά­σει ἀ­πα­ρα­τή­ρη­τος, σὰν νὰ ὀ­σφραι­νό­ταν μπρο­στά του κά­ποι­ο θή­ρα­μα. Κοί­τα­ξα κα­τὰ μῆ­κος τῆς ἀ­λέ­ας καὶ εἶ­δα ἕ­να νε­α­ρὸ σπουρ­γί­τι μ’ ἕ­να κί­τρι­νο γύ­ρω ἀ­πὸ τὸ ράμ­φος καὶ χνού­δι στὸ κε­φά­λι του. Εἶ­χε πέ­σει ἀ­π’ τὴ φω­λιά του (ὁ ἀ­έ­ρας κλυ­δώ­νι­ζε δυ­να­τὰ τὶς ση­μύ­δες στὴν ἀ­λέ­α) καὶ κα­θό­ταν ἀ­κί­νη­το, τεν­τώ­νον­τας ἀ­βο­ή­θη­τα τὰ νε­ο­γέν­νη­τα φτε­ρά του. Ὁ σκύ­λος μου τὸ πλη­σί­α­σε ἀρ­γά, ὅ­ταν ξαφ­νι­κά, ὁρ­μών­τας ἀ­πὸ ἕ­να κον­τι­νὸ δέν­τρο, ἕ­να ἡ­λι­κι­ω­μέ­νο, μαυ­ρό­στη­θο σπουρ­γί­τι ἔ­πε­σε σὰν πέ­τρα μπρο­στὰ ἀ­κρι­βῶς ἀ­πὸ τὴ μου­σού­δα του – καὶ ἀ­να­μαλ­λι­α­σμέ­νο, πα­ρα­μορ­φω­μέ­νο, μὲ μιὰ ἀ­πελ­πι­σμέ­νη καὶ ἀ­ξι­ο­λύ­πη­τη κραυ­γή, ἀ­να­πή­δη­σε δύ­ο πε­ρί­που φο­ρὲς μπρο­στὰ ἀ­πὸ τὰ δόν­τια τοῦ ἀ­νοι­χτοῦ στό­μα­τος τοῦ σκύ­λου. Ὅρ­μη­σε νὰ τὸ σώ­σει, κά­λυ­ψε μὲ τὸ σῶ­μα του τὸ γέν­νη­μά του… Ὅ­μως ὅ­λο το μι­κρό του σῶ­μα ἔ­τρε­με ἀ­πὸ τὴ φρί­κη, ἡ φω­νού­λα του εἶ­χε γί­νει τρα­χιὰ καὶ βρα­χνι­α­σμέ­νη, ἔ­σβη­νε ἀ­πὸ τὸν φό­βο, θυ­σί­α­ζε τὸν ἑ­αυ­τό του! Πό­σο τε­ρά­στιος θὰ τοῦ φαι­νό­ταν ὁ σκύ­λος, σὰν τέ­ρας! Κι ὅ­μως, δὲν ἀρ­κέ­στη­κε στὸ ψη­λό, ἀ­σφα­λὲς κλα­δί του… Μιὰ δύ­να­μη, ἰ­σχυ­ρό­τε­ρη ἀ­πὸ τὴ θέ­λη­σή του, τὸ ἔ­σπρω­ξε ἀ­πὸ κεῖ. Ὁ Τρε­ζόρ μου στα­μά­τη­σε, ὀ­πι­σθο­χώ­ρη­σε. Εἶ­ναι φα­νε­ρὸ πὼς ἀ­να­γνώ­ρι­σε αὐ­τὴ τὴ δύ­να­μη. Ἔ­σπευ­σα νὰ τρα­βή­ξω στὴν ἄ­κρη τὸν σα­στι­σμέ­νο σκύ­λο καὶ ἀ­πο­μα­κρύν­θη­κα γε­μά­τος σε­βα­σμό. Ναί, μὴ γε­λᾶ­τε. Ἔ­νι­ω­σα σε­βα­σμὸ γι’ αὐ­τὸ τὸ μι­κρό, ἡ­ρω­ϊ­κὸ που­λί, γιὰ τὸ ξέ­σπα­σμα τῆς ἀ­γά­πης του. Ἡ ἀ­γά­πη, σκέ­φτη­κα, εἶ­ναι ἰ­σχυ­ρό­τε­ρη ἀ­πὸ τὸν θά­να­το ἀλ­λὰ καὶ ἀ­πὸ τὸν φό­βο τοῦ θα­νά­του. Μό­νο μ’ αὐ­τήν, μό­νο μὲ τὴν ἀ­γά­πη ἀν­τέ­χει κα­νεὶς στὴ ζω­ὴ καὶ προ­χω­ρᾶ.

Ἀ­πρί­λιος, 1878.

Ιβάν Τουργκένιεφ

Πηγή

Να νιώθεις, εκεί είναι η ανθρωπιά

Πλατεία Θεάτρου, Αθήνα

Καθισμένη στο σκαλί, χαμένη από ώρα σ'έναν σουρεαλιστικό διάλογο με το κενό. Εκείνη ρωτά και το κενό της απαντάει. Μόλις έχει πάρει τη δόση της. Όλα της τα υπάρχοντα δυο τρεις νάιλον σακούλες πεταμένες τριγύρω. Προσπαθώ να μαντέψω την ηλικία της. Σώμα αποστεωμένο, μάτια θαμπά, πρόσωπο ζαρωμένο, όπως οι αυλακιές του χρόνου σε δέρμα υπερήλικο. Μα δεν είναι μεγάλη. Πολύχρωμα μουντή, θλιμμένη γειτονιά. Κάθε φορά που πρέπει να σκάψουμε εδώ σφίγγεται η καρδιά μου. 

Κάποια στιγμή το βλέμμα μου πέφτει πάλι επάνω της. Είναι πεσμένη στο πεζοδρόμιο. Με το χαρακωμένο πρόσωπο στις βρόμικες πλάκες και τα χέρια ανοικτά. Άνευ όρων παράδοση ή ικεσία; Ακίνητη. Αναπνέει; Δε μπορώ να καταλάβω. Κόσμος την προσπερνά χωρίς να γυρίσει να την κοιτάξει. Είναι ζωντανή; Κανείς δε δείχνει να τον απασχολεί. Να πλησιάσω; αναρωτιέμαι δυνατά. Όχι, ακούω μια φωνή. Γυρνώ. Μα γιατί; Μπορεί να χρειάζεται βοήθεια. Για να την προσπερνάνε όλοι μάλλον είναι κάτι συνηθισμένο σ'αυτή τη γειτονιά. Συνηθισμένο; Πώς ακριβώς συνηθίζεται η ανθρώπινη δυστυχία; Τη μάνα της λυπάμαι εγώ, λέει κάποιος άλλος. Τη μάνα της; Έμαθα στη ζωή πως δεν έχω δικαίωμα να λυπάμαι κανέναν. Όταν λυπάσαι κάποιον αυτομάτως και "αυτοδικαίως" θεωρείς εαυτόν ανώτερο. Η λύπηση δεν περιέχει σεβασμό. Να μη λυπάσαι κανέναν, να νοιώθεις, εκεί είναι η ανθρωπιά. Πάμε, λέω σε ένα από τα παιδιά, μπορεί να χρειάζεται βοήθεια. Δε συνήθισα και αρνούμαι να συνηθίσω. Την πλησιάζουμε. Σταματά άλλος ένας περαστικός. Και το καλό συνηθίζεται, αν θέλουμε να μιλήσουμε με τους όρους σου, κόσμε. Μη μας πουλάς μόναχα την ασχήμια. Η κοπέλα σηκώνεται με βοήθεια και παραπατώντας χάνεται στο τέλος του δρόμου. Δεν είναι καλά, αλλά είναι ζωντανή. Δε του πρέπει του ανθρώπου να έχει το πρόσωπο κάτω. Ο τοίχος πάνω απο 'κει που πριν λίγο ήταν πεσμένη γράφει για τη σκέψη που έπιασε πάτο. Κι όμως, αυτό που έπιασε πρώτο πάτο είναι η καρδιά. Μα υπάρχει ελπίδα. "Θα την αλλάξουμε την ζωή! Παρ'όλα αυτά, Μαρία". Κάποτε.

                                                                                                                            Ζαγκλαρά Μαρία

Επειδή ο δάσκαλος, νομίζω, πρέπει να γίνεται τα πάντα για τους μαθητές του- κατά το ρηθέν του Παύλου " τοῖς πᾶσι γέγονα τὰ πάντα"- συνδύασα ένα εξαίσιο κειμενάκι της Maria Zagk και μια καταπληκτική φωτογραφία της Ερασιτέχνης Άνθρωπος για να το αξιοποιήσω μέσα στην τάξη. 


Ευχαριστώ τη φίλη Μαρία Ζαγκλαρά που μου δάνεισε το κειμενάκι. Η Μαρία είναι αρχαιολόγος. Σκάβει, σκάβει και ξανασκάβει και ολοένα ρίχνει τη ματιά της εδώ, εκεί και  λίγο παραπέρα γιατί σημασία έχει "να νοιώθεις, εκεί είναι η ανθρωπιά".

Ευχαριστώ, επίσης, τη φίλη Ερασιτέχνης Άνθρωπος για την όμορφη φωτογραφία που τράβηξε από τις αγαπημένες μου Σέρρες. Ακριβώς επειδή είναι ερασιτέχνης, είναι, νομίζω, τόσο τέλεια!

Λοιπόν θα το αξιοποιήσω στην παραβολή της Κρίσεως, στην Παραβολή του Καλού Σαμαρείτη, στην Προσφορά προς τον άλλον και ... θα σκεφτώ πού αλλού ακόμα με τα νέα προγράμματα.

Ο Ύμνος της αγάπης

Το κομμάτι αποτελεί τον ύμνο της ενοποίησης της Ευρώπης. Χωρίς σχόλια.
Μουσική Preisner από την ταινία του Κισλόφσκι, Τρία χρώματα- μπλε

Αγνοήστε το ουθέν που έπρεπε να είναι ουδέν

Πηγή https://www.youtube.com/watch?v=2v_Vtjo1kUg

Οι γιαγιάδες της Λέσβου

Πηγή video http://ow.ly/XaPBu 

Ένα video για την ανάγκη, την προσφορά, την αγάπη, τη μετανάστευση


Μπορεί να αξιοποιηθεί κυρίως
στην Β Γυμνασίου, ΔΕ14: Η παραβολή της κρίσεως
σε συσχετισμό με τα λόγια του Χριστού:

Γιατί πείνασα και μου δώσατε να φάω,
δίψασα και μου δώσατε να πιω,
ήμουν ξένος και με περιμαζέψατε,
γυμνός και με ντύσατε,
άρρωστος και μ επισκεφτήκατε,
φυλακισμένος κι ήρθατε να με δείτε

Μτ 25, 35-36

Μπορεί να αξιοποιηθεί επίσης
στην Α γυμνασίου, ΔΕ7: Η ιστορία του Ιωσήφ "Εσείς θελήσατε να μου κάνετε κακό, ο Θεός το μετέτρεψε σε καλό"
ΔΕ8: Ο Λαός ζει σκλαβωμένος στην Αίγυπτο.

και να συσχετιστεί με την μετανάστευση γενικότερα.


Πηγή Καθημερινή http://www.kathimerini.gr/846088/gallery/proswpa/geyma-me-thn-k/3eroyme-apo-prosfygia-toys-poname?platform=hootsuite

Κείμενο Καινής Διαθήκης: Θρησκευτικά Β Γυμνασίου

Δε λέει η καρδιά να μάθει

Το ψυχογραφικό ταξίδι

Απόσπασμα από βιβλίο του Βασιλειάδη Γρηγόρη, ψυχολόγου

Και να αγαπάτε....

Και να αγαπάτε τους αγνώστους και τους αδιάφορους ως αδερφούς. Και να αφήνετε το τρεμάμενο είναι σας να αγαπά την κτίση και τα ζώα, τα χώματα, τα δέντρα, τα ποτάμια, τα βουνά.....και όλη τη δημιουργία, που περιμένει την ευλογία της αγάπης σας.

Αρχ. Βασίλειος, ηγούμενος της Ι. Μονής Ιβήρων
Η φωτογραφία από προσωπικό άλμπουμ της διαχειρίστριας- Μοναστήρι Τιμίου Προδρόμου Σέρρες