Γνωρίσαμε την κ. Βάγια Λαμπροπούλου όταν της μιλήσαμε για το ηλεκτρονικό περιοδικό μας, το «Γραφίς Γαλατινής και Εράτυρας Γραφείς». Μας έκανε εντύπωση η αμεσότητά και η ζεστασιά με την οποία αγκάλιασε την προσπάθειά μας. Εγκαινιάζοντας μια σειρά συνεντεύξεων, η οποία μεταφέρθηκε αναγκαστικά λόγω καταστάσεων στο τέλος της χρονιάς, της ζητήσαμε να μας παραχωρήσει η ίδια την πρώτη μας συνέντευξη.
- Ποια είναι η κυρία Βάγια Λαμπροπούλου;
Είμαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος, μάνα δύο παιδιών και εκπαιδευτικός. Ασχολούμαι με τη ζωή, τον θάνατο, τις δυσκολίες και τις χαρές των ανθρώπων μέσα από τις τέχνες και τα γράμματα.
- Πώς σκεφτήκατε να γίνετε νηπιαγωγός; Σας αρέσει η δουλειά σας;
Νηπιαγωγός είναι ευλογημένο επάγγελμα. Η μητέρα μου είναι συνταξιούχος νηπιαγωγός. Είχα πρότυπο, αλλά κατά λάθος πέρασα στη σχολή. Τώρα μετά από πολλά χρόνια προϋπηρεσίας στα σχολεία θεωρώ πως όλα γίνονται για κάποιο λόγο, προς το συμφέρον του καθενός μας, αρκεί να το αξιοποιήσουμε. Το αγαπώ αυτό το επάγγελμά και κάθε μέρα το μαθαίνω.
- Σαν νηπιαγωγός έχετε εργαστεί με παιδιά με ειδικές ανάγκες; Υπήρξαν δυσκολίες;
Η ειδική αγωγή στην Ελλάδα έχει μείνει σταθερά πίσω και δε φαίνεται να έχει προοπτικές εξέλιξης. Η ποιότητα μιας χώρας φαίνεται από το πως αντιμετωπίζει τις ευπαθείς ομάδες. Η Ελλάδα και οι Έλληνες υστερούμε σε αυτό. Για μένα ήταν δύσκολα τα χρόνια που εργαζόμουνα στην ειδική αγωγή. Είχα περιπτώσεις μαθητών με βαρύ αυτισμό. Εκτίμησα πολύ την υγεία στη ζωή μου και την υγεία των παιδιών μου. Άλλαξα το βλέμμα μου προς την ουσία της ύπαρξης. Το ελπιδοφόρο είναι πως όταν κάποιος υστερεί κάπου ταυτόχρονα προηγείται σε κάτι άλλο. Η ειδική αγωγή είναι υπόθεση όλων μας.
- Πώς ξεκινήσατε το ταξίδι των αφηγήσεων παραμυθιών;
Αφηγήθηκα πρώτη φορά όταν ήμουνα δεκατριών ετών (ή κάπου εκεί ) σε μια παρέα κοριτσιών. Ήμουνα έκπληξη και για μένα. Μου ζητούσαν να το πω και να το ξαναπώ. Κατόπιν το επάγγελμα της νηπιαγωγού έχει την αφήγηση σε καθημερινή βάση. Παρακολούθησα μαθήματα με την κ. Ανθή Θάνου ένα χρόνο στη Θεσσαλονίκη. Ο πρώτος που μου έδωσε το βήμα να αφηγηθώ επαγγελματικά ήταν ο κ. Πελασγός στο Διεθνές Φεστιβάλ Αφήγησης και Τεχνών του Λόγου το 2006. Η αφήγηση είναι στο διάβα μου ταυτόχρονα με την ύπαρξή μου.
- Ποια είναι η πρώτη ιστορία που αφηγηθήκατε; πώς αντέδρασαν οι ακροατές;
Το παραμύθι που αφηγήθηκα στην εφηβεία μου ήταν για κάποια κοπέλα που όταν έκλαιγε τα δάκρυά της γινόταν διαμάντια. Το έμαθε ο βασιλιάς της πολιτείας και της έταξε πλούτη και παλάτια για να κλαίει. Είχε δίλημμα το κορίτσι. Επέλεξε να κλαίει για να δωρίζει τα διαμάντια σε όποιον τα χρειαζόταν. Οι φίλες μου έμειναν εμβρόντητες. Δεν αντέδρασαν, ούτε και εγώ. Θυμάμαι ακολούθησε σιωπή. Και μετά μια ήρεμη ικανοποίηση. Δεν υπήρχε τότε η αφήγηση ως τέχνη που γνωρίζαμε. Επέμεναν να τους το αφηγούμαι πολλές φορές από τότε. Το έλεγα και στον εαυτό μου κάθε φορά που το είχα ανάγκη.
- Ποια είναι η αγαπημένη σας ιστορία; Γιατί;
Δεν έχω κάποια αγαπημένη ιστορία. Όλες οι ιστορίες είναι μαγικές και μαγεμένες. Αγαπώ τις ιστορίες. Λένε αλήθειες. Την αλήθεια αγαπώ.
- Ποια είναι η δύναμη του παραμυθιού;
Η δύναμη της ίδιας της ύπαρξης. Τα παραμύθια αναπνέουν και ενίοτε πεθαίνουν όταν δεν ακούγονται, όπως και οι άνθρωποι. Τα παραμύθια παρηγορούν, συμπαραστέκονται, στέκονται συνοδοιπόροι και οδηγοί. Πορεύονται μαζί μας από τη γέννηση και το διάλεγμα της μοίρας, μέχρι και τον θάνατο, στο ταξίδι μας στον Άδη.
- Θα θέλατε κάποτε να γράψατε κάποιο παραμύθι;
Έχω γράψει παραμύθια. Πρόσφατα έχω κερδίσει με το παραμύθι μου «Νύχτα πυγολαμπίδων» το 3ο βραβείο στο 10ο Παγκόσμιο διαγωνισμό ΕΠΟΚ.
- Πώς αποφασίσατε να σπουδάσετε ξανά;
Η Δια βίου μάθηση είναι φιλοσοφία ζωής. Θα σπουδάζω πάντα, θα μαθαίνω πάντα, θα χαίρομαι, θα γυμνάζομαι και θα τρώω υγιεινά. Έχω βρει σε αυτά την ευτυχία. Υπάρχει ορισμός της ευτυχίας και είναι εκεί που συνδέεται το ευ κοινωνείν με τη δημιουργία. «Η γνώση σε κάνει δυνατό», αυτό το βιώνω κάθε στιγμή.
- Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη δημοσιογραφία; Συναντήσατε δυσκολίες στην απόφασή σας αυτή;
Η δημοσιογραφία ήρθε τυχαία. Ήταν μια απόφαση μου «εν βρασμώ ψυχής». Το απολαμβάνω πλήρως. Δεν βρήκα καμία δυσκολία. Είναι ένα λειτούργημα και έχει στόχο την πληροφόρηση των πολιτών. Η σωστή πληροφόρηση σώζει.
- Ποια είναι τα όνειρα και οι στόχοι που έχετε θέσει ως δημοσιογράφος; Θα θέλατε να γίνει η δημοσιογραφία η κύρια εργασία σας;
Είμαι νηπιαγωγός και αυτό είναι το επάγγελμά μου. Στη δημοσιογραφία ενδιαφέρομαι να ασχοληθώ με τις προσωπογραφίες. Συνδέεται άμεσα με την αφήγηση και την παιδαγωγική. Μαθαίνω και εντρυφώ στον άνθρωπο και την πορεία του.
- Έχετε κάποιον δημοσιογράφο πρότυπο;
Δεν έχω κάποιον δημοσιογράφο πρότυπο. Εκτιμώ κάποιους, αντιπαθώ κάποιους, παρακολουθώ κάποιους.
- Ποια είναι τα μυστικά μιας καλής συνέντευξης; Ποιες συμβουλές θα δίνατε σε μια μαθητική δημοσιογραφική ομάδα όπως είναι η δικιά μας; Τι να προσέξουμε, τι να αποφύγουμε;
Το μεγαλύτερο μυστικό είναι ο σεβασμός στον συνεντευξιαζόμενο. Η προετοιμασία και η έρευνα είναι βασικά στοιχεία για το “Reperage” της συνέντευξης. Η γνώση και η μελέτη είναι η δύναμή σας. Ο καλός δημοσιογράφος είναι αυτός που αγαπάει τον άνθρωπο. Ο δημοσιογραφικός λόγος είναι εφόδιο. Θα πρέπει να αποφεύγονται οι φαμφάρες , η πολυλογία και οι δυσνόητες έννοιες. Υπεροψία και ύφος εξουσίας είναι στοιχεία που μειώνουν την ποιότητα της δημοσιογραφίας και κατ’ επέκταση του δημοσιογράφου. Ο δημοσιογράφος οφείλει να είναι οικείος με τον πολίτη, εξάλλου είναι το μέσο που οι πολίτες πληροφορούνται και πληροφορούν, διεκδικούν και διαμοιράζουν.
- Πώς περνούσατε τον χρόνο σας κατά τη διάρκεια της καραντίνας;
Όλος ο χρόνος μου είναι δημιουργικός και ευχάριστος. Διάβασα βιβλία, είδα επιλεγμένες ταινίες, τακτοποίησα τα πράγματά μου, κοιμήθηκα, παρακολούθησα σεμινάρια διαδικτυακά.
- Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Δεν κάνω μακροπρόθεσμα σχέδια. Θα ήθελα να έχω την όμορφη καθημερινότητα που έχτισα (με πολύ κόπο και αγώνα και κλάμα και λαχτάρα). Να ταξιδεύω. Να ξεκουράζομαι. Να χαίρομαι. Θα ήθελα πολύ να αποκτήσω ακόμη ένα παιδί. Οι πολυπληθείς οικογένειες με εξιτάρουν. Είμαι της γενιάς «Το μικρό σπίτι στο Λιβάδι»(γέλια)
Σας ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνατε. Θα ήθελα να σας χαιρετήσω με μία φράση που έχει χαραχτεί στο μυαλό μου « Όσο πιο ψηλά πηγαίνεις, τόσο πιο βαθειά να κοιτάζεις»
Σας ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνατε. Θα ήθελα να σας χαιρετήσω με μία φράση που έχει χαραχτεί στο μυαλό μου « Όσο πιο ψηλά πηγαίνεις, τόσο πιο βαθειά να κοιτάζεις»
- Εμείς σας ευχαριστούμε πολύ, κ. Λαμπροπούλου! Κρατάμε την καλή σας διάθεση και την αγάπη σας για τον άνθρωπο και τη ζωή. Καλή συνέχεια σας ευχόμαστε σε ό,τι κάνετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου